INTRO

Dag Mama,

Zutendaal, 4 Oktober 2023 Vandaag nemen we voorgoed afscheid van je. Kan je eindelijk bij papa zijn. Bijna 10 jaar nadat papa zijn hart stopte met tikken is dat van u ook gestopt. Je lichaam wou niet meer, terwijl je verstand nog op volle kracht vooruit wou is dat volgens mij het eerste gestopt en dan pas de tikker.

Ik heb nog zo genoten van de tijd die we samen gekregen hebben. Dit is gestart bij papa zijn eerste waarschuwing. Het besef dat het niet voor altijd zal zijn. Dit was 6 jaar voor hij stierf.

Je was zo fier op al je kleinkinderen.

De band die je had met Liesbeth, volgens mij weet ze meer van uw jeugd en leven dan Marc en ik samen.

Frédéric die eerst niet meer naar Zutendaal wou komen omdat Opa er niet meer was ging op het laatst met u naar de Delhaize inkopen doen. 

Louise bracht je onlangs al wandelend een gebakje binnen van bij de bakker. En Louise, die begreep als kind niet dat je zover van haar school woonde. De zolder met de verkleedkleren. Ze heeft er uren gespeeld met Liesbeth (en Frédéric).

Amélie was zo fier als je haar kwam halen van school. Eerst met de auto en dan duwde ze u in de richting van Bolderwoods en naderhand ging je haar te voet halen van bij Bocasa. Ik ben verrrast te zien hoeveel foto's we hebben van u en Amélie. Lachend. Genietend van je kleinkind.

En Lauranne, ze duwde u bijna om bij een knuffel. Je zocht altijd snel ergens houvast.

Wat ben ik blij dat je Helena en de babyborrel nog hebt kunnen beleven..

Als er iets is na de dood, ga je papa veel kunnen vertellen.

UW LEVEN 

Opgroeien in een gezin van 7. Pas afgelopen jaar vertelde je me dat voor u een kindje gestorven was en dat ze u dan maar dezelfde naam hadden gegeven. Dat verklaart toch het gedrag van je moeder naar je toe. Ze heeft altijd met pijn van het afgegeven kind naar je gekeken .

Geboren worden in 1941 betekent dat je de oorlog nog hebt mee gemaakt. Met voedselbonnen voor 1x per week vlees. Dit zorgde ervoor dat er in ons ouderlijk huis steeds in de kelder een voorraad was met van alles. 3 potten mayo,ingemaakt fruit/groenten en vooral lekkere zelfgemaakte aardbeien gelei... je kocht de aardbeien in ‘reclame’ diepvries in en dan gelei maken.

Ik ken je broers en zussen niet allemaal. Gerard, de oudste heb ik nooit gekend. Bomma ook niet echt. Toen waren ze al gescheiden en woonde bompa in het achterste huis en bomma in het voorste. Ook in deze scheiding moesten kinderen kiezen waardoor ik voornamelijk Simon, George en Ludo gekend heb. Een beetje Jeaninne maar dat was niet mijn favoriet. Die schreeuwde te fel. En Maria liep er altijd goedlachs bij.

Je moest op jonge leeftijd naar Waremme om te werken bij de nonnen. Ik denk dat het 14 jaar was. Na 3 maanden mocht je terug en moest je al het verdiende geld afgeven. Je sprak hier bijna niet over. Het was een donkere periode en je afkeer naar de kerk is hier eigenlijk begonnen.  Je moest daar strijken met zo'n ijzer van op de stoof. Hard werken. Brutaal behandeld. Meer weet niet ik.

Ook weet ik dat je me ooit vertelde dat je met je oudste broer naar de wereldtentoonstelling geweest bent. Marc vertelde mij dat jij bij Bompa de auto moest vragen, Gerard geld bij Bomma en zo konden jullie dan met broers en zussen samen op stap.

Daarna ben je gaan werken bij Colson op in Waterschei. Bij de pateekes. Lekker. Deze vrouw zorgde goed voor je zei je me. En dan bij de Familie Lindmans. Daar ben je zo mooi opgenomen in het geheel dat je jaren nadien nog met Madam Lindmans haar dochter in NY kon gaan bezoeken. Een lange reis voor papa thuis alleen met 2 zonen.

En dan kwam je papa tegen. Die wou je doen lachen en dat heb je ook gedaan.

Van het bouwen van een huis in Gewaai tot de vlucht voor de bemoeienissen van uw mama naar Brussel en dan toch thuiskomen in Stalken. Een plek waar ik opgegroeid en dankbaar voor ben. 

In de tijd van Brussel als Conciërge en daar heb je één van je talenten ontdekt "stikken/naaien". Dat ben je blijven doen en kwamen ze van ver voor bont of iets dergelijks door je te laten herstellen of aanpassen. En misschien ook wel voor het gesprek. Eens terug van Brussel heb je nog gewerkt bij Philips, De FN en nog op enkele plaatsen als schoonmaakster.

Papa heeft je op tijd nog een plekje in het centrum van Zutendaal gegeven en je bent weliswaar naar mijn gevoel te kort in Bolderberg geweest. Dit had langer mogen duren. Misschien

MIJN KINDERTIJD

Opgroeien als kind 

Als kind heb ik altijd een zorgzame moeder gehad zonder dat er echt eikes onder ons gat gelegd werden. Niet flauw doen en zo deden we dan ook tegen u als mannenbastion (denk er nog even in begin George en Bompa bij). Bompa is ook nog bij ons komen wonen. Fijne herinneringen aan. Ik was 14 jaar toen hij is gestorven, maar wat was dat zalig om bij hem in zijn kamer in de zetel mee TV te kijken. Ook Bompa was al met technologie bezig. Teletext had voor hem geen geheimen.

En wat was ik trots als je je telefoon opnam via je iWatch. Ik had je na papa zijn dood helemaal ondergedompeld in de wondere wereld van iphone, ipad en iwatch.

Koken was niet uw sterkste kant maar het speculaas, de gateau, de wafels… het bakken dat ging u beter af. Dat zie je zelfs op de foto’s als we daar nu terug doorgaan.

Al wat ouder was ik uw belhamel… anekdote … Ooit zei je in een boos moment tegen mij - ik denk rond een jaar of 12 -  ik wil dat je kinderen krijgt zoals je zelf bent. Ik had toen geantwoord : "je wenst me nogal wat"…. Ik weet nog perfect waar. Op de oprit had je me een “veeg” willen geven omdat ik niet geluisterd had en ik had me gebukt wat je nog bozer maakte. Toen je wegliep, voelde ik instinctief dat niet ok was en volgde en in de garage zei je me dit vanuit uw kleinste teen met die eksteroog op (ik weet niet of we het zo visueel moeten maken maar humor is een zachte pil voor verdriet)

Awel..  Ik heb nu op zijn minst eentje die veel op mij lijkt en dat is Lauranne en in haar ga ik mezelf nog meermaals tegen komen. En de appel en de boom. Mama, je had soms een vierkant karakter (maar wel met de juiste intrinsieke goede bedoelingen)  maar die vierkant, dat heb ik ook en denk dat zich dat gaat voortzetten in Lauranne. En dat mag. We gaan elk persoon zijn eigen laten zijn. Binnen een kader met buitenkader zoals je me dat geleerd hebt.

Wat ik altijd zal onthouden is dat jullie elkaar altijd graag gezien hebben en we dankbaar zijn dat jullie op 29 september 60 jaar geleden in het huwelijksbootje gestapt zijn en aan een avontuur begonnen zijn waar 2 zonen en 6 kleinkinderen uit voortkomen.

DANKBAAR EN FIER 

Dankbaar voor uw manier hoe u ons heeft opgevoed. Met vrijheid en grenzen. Met beperkte middelen waar ik soms tegen gevochten heb omdat ik meer wilde en je me ook mee confronteerde. Je hebt me altijd duidelijk een binnen en buiten kader gegeven en daartussen mocht ik vrij bewegen. Je wist heel goed welke toetsen je moest drukken. Je kon ons heel goed lezen.

Je was altijd op zoek naar het intellectuele. In ter zake, indertijd in OCMW raad, Vakbond, Politiek. Hier liet papa je doen en deed voor zover hij kon mee maar voor hem moest dat allemaal niet. Ik ga dit als basis nemen en probeer zover mogelijk te geraken.

En ik was fier als ik je een paar jaar geleden op TV in de studio zag zitten bij Van Gils. Dit was toch anders geweest toen ik puber was en papa als achtergrondkoor bij Tien om te zien kwam… Toen had ik toch eerder iets van "papaa". Hij trok er zich echter niets van en amuseerde zich.

En soms kon je zo vooringenomen zijn. Een anekdote van het voorbije jaar in bos : Telkens als ik een eekhoorntje zag zei ik "mooi" en jij telkens daarop "die brengen teken mee" (in gedachte zei ik dan , ja mama, ik weet dat wel maar zei het niet hardop. Amélie doet dat nog wel tegen mij)

Zoveel mensen die nu bij de rouwberichten lezen  zeggen dat ze nog fijn met je gebabbeld hebben tijdens de babyborrel van Helena.. Luc, Sabrina, Jurgen en zoveel anderen… Dat je fier was om je kinderen, kleinkinderen. Zo fijn dat je dit nog hebt mogen meemaken.

Zoveel mensen noemen je een fijne vrouw. Zelfs de burgemeester is hier voor een laatste woord van respect te geven. Wat een mooi compliment.

SLOT

Mama, ik ga je verdomd hard missen. Je luisteren. Je mening en in zoveel kleine dingen. Fier dat ik kan zeggen dat je oma was van mijn 4 dochters.
Er is nu niets meer boven mij en ga zorgen voor mijn gezin, voor mijn kinderen met de principes en waarde die je me hebt meegegeven. Ik probeer me blijvend slimmer te maken en met veel liefde omarmen wat ik nog ga tegenkomen op mijn pad. 

Vaarwel mama. Voorgoed achter de regenboog.

Alex 

 Playlist : Spotify